یادآورى رسالت‏ها

استبداد اموى جامعه اسلامى را دچار فسردگى و رکود کرده، زمینه‏تجاوز و ستمگریهاى بیشتر آنان گشته بود. هشدار به جامعه ویادآورى رسالتها و مسوولیتهاى سنگین آنان از ضرورت‏هاى فورى آن‏بود; و چه فردى شایسته‏تر از ابى‏عبدالله الحسین(ع)و چه موقعیتى‏والاتر از حج.

براین اساس، حضرت در اجتماع شکوهمند مردم در سرزمین منى به‏سخنرانى پرداخت و وظیفه امر به معروف ونهى از منکر را به مردم‏و دانشمندان یادآور شد. حضرت در آغاز درباره اهتمام به امر به‏معروف و نهى از منکر فرمود: اى مردم! از آنچه خدا بدان اولیاى خود را پند داده، پندگیرید مانند بدگفتن او از دانشمندان یهود، آنجا که مى‏فرماید: چرا دانشمندان نصارى و علماى یهود آنان را از گفتار گناه‏آمیز وخوردن مال حرام نهى نمى‏کنند؟ چه زشت است عملى که انجام‏مى‏دادند.و نیز فرموده است: کافران بنى اسرائیل بر زبان داود وعیسى ابن مریم، لعن و نفرین شدند. این به خاطر آن بود که گناه‏وتجاوز مى‏کردند. تا آنجا که فرمود: چه بدکارى انجام مى‏دادند.

خداوند آنها را بدین خاطر نکوهش کرده که از ستمکارانى که‏میان آنها بودند، کار زشت و فساد مى‏دیدند و آنها را نهى‏نمى‏کردند; زیرا در مال آنان طمع داشته و از قدرت آنان‏مى‏ترسیدند با این که خداوند مى‏فرماید: از مردم نترسید و از من‏بترسید.

سپس عالمان را مورد خطاب قرار داده، مى‏فرماید: شما اى جماعت‏که معروف به دانش و نامور به خوبى و معروف به خیرخواهى هستید وبه وسیله خدا در دل مردم مهابتى دارید; شرافتمند از شما حساب‏مى‏برد و ناتوان شما را گرامى مى‏دارد...

من مى‏ترسم عذابى از عذابهاى الهى برشما فرودآید; زیرا شماهااز کرامت‏خدا به منزلتى رسیدید که بردیگران برترى یافته‏اید. بندگان مؤمن به خدا، گرامى داشته نمى‏شوند ولى شما به خاطر خدادر میان بندگان الهى ارجمندید. این در حالى است که مى‏بینید که‏پیمانهاى خدا شکسته شده و هیچ عکس العمل و هراسى به خود راه‏نمى‏دهید. براى یک نقض تعهد پدران خویش بى‏تابى مى‏کنید با این که تعهدرسول خدا خوار و بى‏مقدار شده، کورها و لالها و زمین‏گیرها در همه‏شهرها بى‏سرپرست مانده و برآن‏ها ترحم نمى‏شود، شما به اندازه‏مقام و در خور مسوولیت‏خویش کار نمى‏کنید و در مقابل کسى که‏اقدام مى‏کند خضوع نمى‏کنید. برعکس به سازش و مسامحه با ظالمان خود را آسوده خاطر مى‏داریدبا این که خداوند شما را فرمان داده که از کار خلاف باز ایستیدو دیگران را نیز نهى کنید; اما شما غافلید. مصیبت‏شما از همه‏مردم بزرگتر است; زیرا در حفظ مقام علما و دانشمندان ناتوان‏شدید. کاش کوشش مى‏کردید. علت این ناتوانى این است که جریان امور و احکام به دست‏دانشمندان الهى است که امین برحلال و حرام اویند; ولى این مقام‏از شما گرفته شده است. بدین جهت، که شما ازحق متفرق شدید و درباره روش پیغمبر باوجود دلیل روشن دچار اختلاف شدید. اگر براذیت و آزارها شکیبابودید و در راه خدا مشکلات را متحمل مى‏شدید، زمام امور الهى به‏شما برمى‏گشت و از طرف شما دستور آن صادر مى‏گشت و به سوى شماباز مى‏گشت; اما برعکس شما خودتان ستمگران را به جاى خویش جاى‏دادید و امور الهى را به آنها واگذاشتید تا به شبهه کارکنند وبه شهوت‏ها و میلهاى نفسانى خویش حرکت کنند. علت‏سلطه ستمگران‏گریز شما از مرگ و خوش بودنتان به زندگى دنیا است که از شماجدا خواهد شد.

اما متاسفانه این فریادها و خروشهاى الهى برجان و قلب‏هاى‏غافل کارگر نیفتاد و دوباره هرکس به اندیشه دنیایى خویش مشغول‏وکارهاى روزمره خویش را استمرار بخشید و چنان شد که بنى‏امیه‏احکام الهى را تعطیل کردند; نیکمردان تنها مانده میدان را به‏شهادت رساندند و تاریخ را براى همیشه سوگمند از بین رفتن حق وعدالت و حاکمیت امامت راستین ساختند.

ادامه دارد...